چاپ فلکسو، یا چاپ فلکسوگرافی، یکی از روشهای متداول چاپ است که برای بستهبندی، برچسبها، و دیگر موارد استفاده میشود. این روش چاپ، با استفاده از قالبهای الاستیکی یا پلاستیکی، امکان چاپ با کیفیت بالا را بر روی سطوح مختلف فراهم میکند.
چاپ فلکسوگرافی، که از لغت لاتین “flexus” که به معنی “انعطاف پذیر” است، نام گرفته است. این روش چاپ در اواخر قرن نوزدهم در ایالات متحده آمریکا توسعه یافت. امروزه، چاپ فلکسو یکی از روشهای متداول چاپ در صنعت بستهبندی است.
فرآیند چاپ فلکسو شامل چندین مرحله است:
چاپ فلکسو در بسیاری از صنایع مختلف استفاده میشود. از جمله:
چاپ فلکسو مزایای زیادی دارد. از جمله:
با این حال، چاپ فلکسو چالشهای خود را نیز دارد. از جمله:
چاپ فلکسو یا چاپ فلکسوگرافی، نوعی چاپ منحصر به فرد محسوب می شود که با مواد مختلف، سازگاری بسیار خوبی دارد و امکان چاپ تصاویر، در رنگ های بسیار متنوع و با کیفیت عالی را بر روی بستر های مختلف، از کاغذ گرفته تا بسته بندی های نایلونی، کارتن و…، فراهم می کند.
چاپ فلکسو یک فرآیند چاپی بسیار ساده است که می توان از آن در هر جایی، از جمله چاپ بسته بندی های مختلف، استفاده کرد. همانطور که در بخش قبلی اشاره شد، امروزه از چاپ فلکسو بهروری های بسیار متنوعی می توان داشت اما یکی از متداول ترین کاربرد های چاپ فلکسو، استفاده از آن برای انجام سفارشات بزرگ چاپ می باشد.
بیشترین کاربرد چاپ فلکسو، در خصوص چاپ انواع بسته بندی های مواد غذایی است. سرعت بالای چاپ و خشک شدن سریع جوهر امکان چاپ فلکسو در تیراژهای بالا را میسر کرده است. برترین روش چاپ روی محصولات نایلونی و نایلکسی چاپ فلکسو سیلندر مرکز است که کیفیت بسیار بالایی دارد و فاصله چاپی هم در حداقل ترین حالت ممکنه قرار می گیرد.
چاپ فلکسو، با ویژگیهای منحصر به فرد خود، یکی از روشهای متداول چاپ در صنعت بستهبندی است. با این حال، مانند هر فرآیندی دیگر، چاپ فلکسو چالشهای خود را دارد. با درک بهتر این روش چاپ، میتوانیم از آن به طور کامل بهره ببریم و محصولات بیشتری را با کیفیت بالا و به صورت کارآمد تولید کنیم.
برای تولید پلاستیک گلخانهای، از مواد اولیه پلیاتیلنی استفاده میشود. این پلاستیکها میتوانند از ترکیب پلیاتیلنهای سبک، سنگین، سبک خطی و افزودنیهای متنوع برای ایجاد اثرات گوناگون جهت پوشش سبزیجات، گیاهان و میوهها تولید شوند. افزودنیها موادی هستند که به مواد اولیه تولید نایلون گلخانهای اضافه میشوند تا ویژگی خاصی به آن اضافه شود. نوع و میزان افزودنی به صورت مستقیم به شرایط آب و هوایی و نوع محصولی کشت شده بستگی دارد.
در مورد استانداردهای تولید پلاستیک گلخانهای، سازمان ملی استاندارد ایران در سال 1395، استاندارد مربوط به این محصول را با شماره 21558-1 تحت عنوان “پلاستیکها – فیلمهای چندلایه گرمانرم مورد استفاده در کشاورزی و باغبانی – الزامات و روشهای آزمون، شرایط نصب، استفاده و جمعآوری فیلم – قسمت 1: فیلمهای پوششی گلخانه” تدوین و تصویب کرده است.
بله، تولید پلاستیک گلخانهای میتواند منجر به انتشار گازهای گلخانهای شود. اما راهحلهای مختلفی برای کاهش این تأثیرات وجود دارد:
به یاد داشته باشید که هر یک از این راهحلها ممکن است به تنهایی کافی نباشد و بهتر است ترکیبی از آنها استفاده شود. همچنین، تغییرات در سیاستها و قوانین ممکن است لازم باشد تا این راهحلها را در مقیاس بزرگ اجرا کنیم.
همه کشاورزان از پلاستیکهای گلخانهای استفاده نمیکنند. این بستگی به نوع کشاورزی، شرایط آب و هوایی، نوع محصولات کشت شده و منابع مالی کشاورز دارد. برخی کشاورزان ممکن است از روشهای دیگری مانند گلخانههای شیشهای استفاده کنند². همچنین، برخی کشاورزان ممکن است از استفاده از پلاستیکهای گلخانهای خودداری کنند به دلیل نگرانیهای محیط زیستی، مانند تولید پسماند پلاستیکی⁴. با این حال، پلاستیکهای گلخانهای به دلیل قیمت مناسب، اندازه بزرگ، سهولت در چسباندن و عبور نور خوب، یکی از رایجترین پوششها برای گلخانهها هستند.
بله، پلاستیکهای گلخانهای برای کاشت نهالهای مختلفی استفاده میشوند. این نهالها میتوانند شامل انواع بذر، نشا و نهال باشند. برای مثال، این پلاستیکها میتوانند برای کاشت نهالهای گوجه فرنگی و خیار در گلخانه استفاده شوند. با این حال، این موضوع به نوع کشاورزی، شرایط آب و هوایی، نوع محصولات کشت شده و منابع مالی کشاورز بستگی دارد.
تولید نایلون و نایلکس بر پایه پلیمرهای پلاستیک و پلیآمیدها انجام میشود. این فرآیند شامل مراحل زیر است:
با توجه به مشکلات موجود در تأمین مواد اولیه و تجهیزات مورد نیاز، تولید نایلون میتواند چالشبرانگیز باشد. اما با وجود این مشکلات، نایلون و نایلکس کاربردهای زیادی در سطح خانگی و صنعتی دارند و برای بستهبندی محصولات، کالاها و اقلام گوناگون مورد استفاده قرار میگیرند.
تبدیل پلیاتیلن به نایلون یک فرآیند پیچیده شیمیایی است که شامل واکنشهای پلیمریزاسیون میشود. در این فرآیند، مونومرها یا مولکولهای کوچک به یکدیگر متصل شده و مولکولهای بزرگتر و زنجیرهای را تشکیل میدهند. این مونومرهای کوچک، که معمولاً از مواد پتروشیمی مانند اتیلن تشکیل شدهاند، با هم ترکیب شده و پلیمرهایی مانند نایلون را تولید میکنند.
واکنشهای پلیمریزاسیون به دو دسته کلی تقسیم میشوند: پلیمریزاسیون افزایشی و پلیمریزاسیون تراکمی. در پلیمریزاسیون افزایشی، تمام بخشهای یک مونومر، قسمتی از پلیمر باشند. در پلیمریزاسیون تراکمی، وقتی مونومر وارد زنجیر پلیمر میشود، قسمتی از آن کنده شود. معمولاً این قسمتِ جدا شده، یک مولکول کوچک مثل آب یا گاز HCl است.
برای مثال، وقتی نایلون ۶،۶ از آدیپویل کلراید و هگزا اتیلن دی آمین تشکیل میشود، اتمهای کلر آدیپویل کلراید هر کدام با یک اتم هیدروژن آمین، به صورت گاز HCl جدا میشوند. چون پلیمر نسبت به مجموع مونومرهای اولیه جرم کمتری دارد، میگوییم پلیمر در مقایسه با مونومرها متراکم شده است. محصول جانبی که گاز HCl، آب یا غیره است، محصول تراکم نامیده میشود.این فرآیند شیمیایی پیچیده نیازمند دانش فراوانی در زمینه شیمی پلیمر و فرآیندهای شیمیایی است.
نایلون به عنوان یکی از پرمصرفترین پلیمرهای پلاستیکی، کاربردهای فراوانی در صنایع مختلف دارد. برخی از این کاربردها عبارتند از:
با توجه به ویژگیهای منحصر به فرد نایلون مانند انعطافپذیری و چغرمگی، این ماده در صنایع بزرگ و کوچک کاربرد بسیار زیادی پیدا کرده است.
نایلون و سلفون در بستهبندی مواد غذایی و بهداشتی کاربردهای گستردهای دارند. این نوع بستهبندیها به دلیل خصوصیاتی مانند عایق بودن در برابر هوا، ضدآب بودن و قابلیت حفظ تازگی محصولات، پرکاربرد هستند.
با استفاده از نایلون و سلفون در بستهبندی، محصولات میتوانند از آلودگی، شکستن و فساد جلوگیری کنند. همچنین، بستهبندی زیبا و جذاب باعث جذب نظر مشتری و افزایش رضایت مشتریان و بالا رفتن فروش میشود.